พระเจ้าอโศกมหาราช
พระเจ้าอโศกมหาราช เป็นโอรสของพระเจ้าพิมพิสาร และพระนางสุภัทรา ประสูติเมื่อปี พ.ศ. 184 เมื่อพระชนมายุได้ 18 พรรษา ได้รับแต่งตั้งเป็นอุปราช เมืองอุชเชนี แคว้นอวันตี
ทรงเป็นกษัตริย์พระองค์ที่ 3 แห่งราชวงศ์โมริยะ ครองราชสมบัติ ณ พระนครปาฎลีบุตร ตั้งแต่ พ.ศ. 218 ถึง พ.ศ. 260 ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของชมพูทวีป และเป็นองค์เอกอัครศาสนูปถมภ์ภกที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์แห่งพระพุทธศาสนา
พระเจ้าอโศกมหาราช แต่เดิมเป็นพระมหากษัตริย์ผู้โหดเหี้ยม ชอบการศึกสงครามเป็นชีวิตจิตใจ ต่อมาได้หันมานับถือพระพุทธศาสนา และได้กลายเป็นพระมหากษัตริย์ผู้มีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่พระพุทธศาสนาไปสู่ดินแดนอื่นๆ อย่างกว้างขวาง นอกเหนือจากอินเดีย รวมถึงดินแดนประเทศไทยเราด้วย
เมื่อประมาณ พ.ศ. 236 พระเจ้าอโศกมหาราช ได้ส่งพระสงฆ์ผู้ทรงธรรม ทรงธรรมเดินทางออกจากอินเดียเพื่อไปเผยแพร่พระพุทธศาสนาในดินแดนต่าง รวม 9 สาย
นอกจากนั้น พระเจ้าอโศกมหาราช มีพระคุณใหญ่หลวง ในการจารึกหลักฐานทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับสถานที่สำคัญต่างๆ เกี่่ยวกับพระพุทธศาสนา ได้สร้างเสาหินพร้อมจารึกบอกความสำคัญของสถานที่นั้นๆ บนเสาหินด้วยอักษรพราหมี ทำให้โลกได้รู้จักสถานที่เหล่านั้น พร้อมเป็นหลักฐานที่สำคัญและน่าเชื่อถือที่สุดทางประวัติศาสตร์
